شوم فدای جمالی که گر هزاران سال

کنم نظاره هنوز آرزو بجا باشد

بلا و فتنه از آن نخل باد یارب دور

که برگ و فتنهٔ او میوهٔ بلا باشد

ندانم این دل آواره را که فتوی داد

که بت پرستی در عاشقی روا باشد